Μικρές αθηναϊκές τραγωδίες
Το «μισοφαγωμένο» διώροφο σπίτι της οδού Ραβινέ 15 αφηγείται μια τυπική αθηναϊκή ιστορία. Πριν λίγους μήνες στεκόταν περήφανο με τον μικρό του κήπο σε έναν από τους πιο ωραίους δρόμους της Αθήνας, στην περιοχή του Ευαγγελισμού. Την περασμένη εβδομάδα, όταν οι μπουλντόζες έπιασαν δουλειά, κατεδαφίστηκαν όλα εκείνα τα στοιχεία που το έκαναν ξεχωριστό, το καμπύλο προστώο, τα παράθυρα, τα κιγκλιδώματα. Το κτίριο της οδού Ραβινέ είναι από τα ελάχιστα της περιόδου αυτής που έχουν απομείνει, σύμφωνα με τους ανθρώπους της MΟnuΜΕΝΤΑ, της αστικής μη κερδοσκοπικής…
…εταιρείας για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας και Κύπρου, που εκδίδει το ομώνυμο ηλεκτρονικό περιοδικό. Πέρα από τα αξιόλογα μορφολογικά του χαρακτηριστικά, τα οποία καλύπτουν τις προϋποθέσεις για την κήρυξή του ως διατηρητέου μνημείου, η πολεοδομική του αξία είναι ιδιαίτερα σημαντική. Το κτίριο δίνει μια καθαρή εικόνα της περιοχής όπως αυτή ήταν τη δεκαετία του 1920, εικόνες που ολοένα σπανίζουν στην Αθήνα. Το MOnuMENTA πληροφορήθηκε από περίοικους για την επικείμενη κατεδάφιση και έστειλε επιστολές προς τους αρμόδιους φορείς του Υπουργείου Πολιτισμού και του ΥΠΕΧΩΔΕ, προκειμένου να ζητήσει την παρέμβασή τους για τη σωτηρία του. Η αφαίρεση των κιγκλιδωμάτων ανησύχησε το περιοδικό και με τη συνεργασία του δικηγόρου Κωνσταντίνου Κατερινόπουλου έκανε αίτηση ακύρωσης της άδειας κατεδάφισης. Το δικαστήριο έδωσε προσωρινή διαταγή να σταματήσει η κατεδάφιση. Δυστυχώς οι μπουλντόζες είχαν προλάβει να κάνουν αρκετή δουλειά. Δεν είναι η πρώτη φορά που το δικαστήριο σταματάει την κατεδάφιση ενός κτιρίου ενώ η καταστροφή έχει προχωρήσει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απόφαση διακοπής των έργων κατεδάφισης του παλιού παγοποιείου του Φιξ στα Πατήσια πριν από μερικά χρόνια, ενώ οι μπουλντόζες είχαν ρίξει τα τρία τέταρτα του παλιού εργοστασίου! Και ποτέ δεν κατάλαβα τι νόημα έχει μια τέτοια απόφαση από τη στιγμή που έχουν αναλάβει δράση τα εκσκαφικά μηχανήματα. Θεωρητικά υπάρχει το ενδεχόμενο, εφόσον το δικαστήριο κρίνει ότι κακώς προχώρησαν οι εργασίες κατεδάφισης, να διατάξει την αποκατάσταση της βλάβης και την επιστροφή του κτιρίου στην αρχική του κατάσταση. Όμως δεν υπάρχει νομικό προηγούμενο, να διατάχθηκε δηλαδή η ανακατασκευή ημικατεδαφισμένου κτιρίου, γι’ αυτό χρησιμοποιήσαμε τη λέξη «θεωρητικά». Αφήστε που οι ιδιοκτήτες του ακινήτου της οδού Ραβινέ λειτούργησαν εντελώς νομότυπα. Είχαν στα χέρια τους την άδεια κατεδάφισης από την Πολεοδομία και σήμερα «πληρώνουν» (μαζί τους και η πόλη της Αθήνας) την απουσία μιας αξιολογικής λίστας υποψήφιων για προστασία μεσοπολεμικών και μεταπολεμικών κτιρίων. Αν την είχαμε αυτήν τη λίστα θα μπορούσαμε να υποχρεώσουμε όλες τις Πολεοδομίες της χώρας να της έριχναν πρώτα μια ματιά πριν εκδώσουν οποιαδήποτε άδεια κατεδάφισης. Αντ’ αυτού οι Εφορείες Νεωτέρων Μνημείων παρακαλάνε σήμερα τις Επιτροπές Αρχιτεκτονικού Ελέγχου να τις ειδοποιούν σε κάθε περίπτωση κατεδάφισης. Το αποτέλεσμα είναι κάποια πραγματικά αξιόλογα κτίρια να ξεφεύγουν και να φτάνουμε στο σημείο που έφτασε το μεσοπολεμικό κτίσμα της Ραβινέ. Τώρα, αν το δικαστήριο βγάλει για πρώτη φορά στα χρονικά απόφαση με την οποία να υποχρεώνουν τους ιδιοκτήτες να ξαναχτίσουν το σπίτι προσωπικά δεν θα πανηγυρίσω. Και το σπίτι δεν θα είναι το ίδιο και η οικονομική βλάβη θα είναι τεράστια για ανθρώπους οι οποίοι δεν μας έφταιξαν σε τίποτα και δεν έκαναν απολύτως τίποτε παράνομο. Αν θέλουμε να σώσουμε την μεσοπολεμική Αθήνα ας φροντίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας την ώρα που πρέπει.
Η αιώνια πόλη της διαφθοράς
Υπάρχει ένα κατά τα άλλα ιδιαίτερα προνομιακό σημείο στο κέντρο της Αθήνας που δείχνει ότι αυτή η πόλη είναι βουτηγμένη μέχρι το κόκαλο στη διαφθορά και στην ανομία. Μιλάμε για τη συμβολή του πεζόδρομου της Αποστόλου Παύλου με την Ερμού. Από το εκκλησάκι της Αγίων Ασωμάτων ανοίγεται η θέα στην ωραιότερη Αθήνα που θα μπορούσαμε να φανταστούμε: Σε πρώτο πλάνο ο φωταγωγημένος ναός του Ηφαίστου και στο βάθος ο Ιερός Βράχος με την Ακρόπολη. Τρεις φορές την εβδομάδα, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, το ονειρεμένο αυτό σημείο μετατρέπεται σε υπαίθριο πάρκινγκ για τους πελάτες παρακείμενου κέντρου. Αδιανόητο; Καθόλου. Μιλάμε για την Αθήνα μας. Πολύ καλά τα είπε στο δημοτικό συμβούλιο η Ελθήνα Αγγελοπούλου της «Ανοιχτής Πόλης»: «Προκαλεί εξαιρετική εντύπωση το θράσος του νυχτερινού κέντρου και πολλά ερωτηματικά για το από πού το αντλεί, δεδομένου του γεγονότος ότι η Ερμού αποτελεί τον δεύτερο σημαντικότερο πεζόδρομο της Αθήνας μετά τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Επιπλέον, είναι μέρος της ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων, αποτελεί ο ίδιος αρχαιολογικό χώρο ευθύνης της Γ΄ ΕΠΚΑ, είναι εξαιρετικά κεντρικός και φυλασσόμενος, καθώς συχνότατα οχήματα της αστυνομίας –και της δημοτικής– σταθμεύουν στην περιοχή αυτή». Και αναρωτιέται εύλογα η κ. Αγγελοπούλου: «Αν ο Δήμος σε διάστημα ενάμιση μήνα δεν έχει καταφέρει να άρει την προκλητική καταπάτηση, ποιο είναι το μήνυμα για κάθε έναν που θέλει να αυθαιρετήσει εις βάρος του δημόσιου χώρου; Για ποιο διάστημα ακόμα το νυχτερινό κέντρο θα κερδοσκοπεί, πουλώντας κάτι που δεν του ανήκει; Για πόσο καιρό ακόμα οι περαστικοί θα κινδυνεύουν από τις μανούβρες των παρκαδόρων; Αναλαμβάνει ο Δήμος την ποινική ευθύνη για τυχόν ατύχημα πάνω στον πεζόδρομο, λόγο της ολιγωρίας του;». Ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος κ. Παπαδάκης απάντησε ότι η δημοτική αστυνομία τα τελευταία Σαββατοκύριακα έχει πάρει 300 πινακίδες, ενώ πριν δύο Σάββατα τρεις παρκαδόροι πήγαν στο αυτόφωρο. Ο Δήμος έχει ήδη αποστείλει έγγραφο στο υγειονομικό και στην αστυνομία, ζητώντας να ενημερωθεί για το κατά πόσο το εν λόγω μαγαζί λειτουργεί σύννομα και εάν πληροί τους όρους λειτουργίας. Ωραία όλα αυτά, αλλά επιστρέφουμε πάντα στο ίδιο: Σε καμία ευνομούμενη πόλη του κόσμου το συγκεκριμένο κατάστημα δεν θα άνοιγε την επόμενη μέρα, αν διέθετε οργανωμένο χώρο στάθμευσης σε δημόσιο χώρο.
*από το Ποντίκι, 29.1.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου